Postawy na Mszy świętej. Kiedy stać, siedzieć, klęczeć?
Postawy i gesty w liturgii mają swoją symbolikę. Samo ciało ludzkie ma swoją wymowę w liturgii. Ogólne Wprowadzenie do Mszału Rzymskiego (OWMR) zwraca uwagą na to, że “jednakowa postawa ciała, którą powinni zachować wszyscy uczestnicy liturgii, jest znakiem wspólnoty i jedności zgromadzenia, wyraża bowiem, a zarazem wywiera wpływ na myśli i uczucia uczestników” (OWMR nr 20). Kiedy stać, siedzieć, klęczeć?
Podczas poszczególnych części Mszy świętej postawy powinny być następujące:
od wejścia kapłana do modlitwy nad zebranym ludem (tzw. kolekty) – stojąca
I czytanie, psalm responsoryjny, II czytanie – siedząca
śpiew przed Ewangelią i Ewangelia – stojąca
homilia (kazanie) – siedząca
wyznanie wiary i modlitwa powszechna – stojąca
przygotowanie darów ofiarnych – siedząca(jeśli jest procesja z darami – siedząca),
okadzenie kapłana, biskupa, ludu – stojąca
od wezwania “Módlcie się, aby moją i waszą ofiarę …” do rozpoczęcia modlitwy epikletycznej – stojąca
modlitwa epikletyczna (czyli do Ducha Świętego, kiedy kapłan wyciąga dłonie nad darami ofiarnymi) i przeistoczenie – klęcząca
od aklamacji po przeistoczenie „ Oto wielka tajemnica wiary”, do śpiewu “Baranku Boży” – stojąca
podczas dialogu “Oto Baranek Boży… – Panie nie jestem godzien…” – klęcząca
przy przyjmowaniu Komunii świętej – klęczącalub stojąca(chyba, że z powodu stanu zdrowia lub tłoku jest to niemożliwe)
podczas śpiewania pieśni komunijnych – zasadniczo postawa siedząca
modlitwa po Komunii świętej – stojąca
ogłoszenia duszpasterskie – siedząca
błogosławieństwo i rozesłanie – stojąca
pieśń na rozesłanie – po wyjściu kapłana z kaplicy – siedząca.
Będziesz prześliczną koroną w rękach Pana,
królewskim diademem w dłoni twego Boga.