Postawy na Mszy świętej

Postawy na Mszy świętej. Kiedy stać, siedzieć, klęczeć?

            Postawy i gesty w liturgii mają swoją symbolikę. Samo ciało ludzkie ma swoją wymowę w liturgii. Ogólne Wprowadzenie do Mszału Rzymskiego (OWMR) zwraca uwagą na to, że “jednakowa postawa ciała, którą powinni zachować wszyscy uczestnicy liturgii, jest znakiem wspólnoty i jedności zgromadzenia, wyraża bowiem, a zarazem wywiera wpływ na myśli i uczucia uczestników” (OWMR nr 20).
Kiedy stać, siedzieć, klęczeć?

 

Podczas poszczególnych części Mszy świętej postawy powinny być następujące:

 

  1. od wejścia kapłana do modlitwy nad zebranym ludem (tzw. kolekty) – stojąca
  2. I czytanie, psalm responsoryjny, II czytanie – siedząca
  3. śpiew przed Ewangelią i Ewangelia – stojąca
  4. homilia (kazanie) – siedząca
  5. wyznanie wiary i modlitwa powszechna – stojąca
  6. przygotowanie darów ofiarnych – siedząca(jeśli jest procesja z darami – siedząca),
  7. okadzenie kapłana, biskupa, ludu – stojąca
  8. od wezwania “Módlcie się, aby moją i waszą ofiarę …” do rozpoczęcia modlitwy epikletycznej – stojąca
  9. modlitwa epikletyczna (czyli do Ducha Świętego, kiedy kapłan wyciąga dłonie nad darami ofiarnymi) i przeistoczenie – klęcząca
  10. od aklamacji po przeistoczenie „ Oto wielka tajemnica wiary”, do śpiewu “Baranku Boży” – stojąca
  11. podczas dialogu “Oto Baranek Boży… – Panie nie jestem godzien…” – klęcząca
  12. przy przyjmowaniu Komunii świętej – klęczącalub stojąca(chyba, że z powodu stanu zdrowia lub tłoku jest to niemożliwe)
  13. podczas śpiewania pieśni komunijnych – zasadniczo postawa siedząca
  14. modlitwa po Komunii świętej – stojąca
  15. ogłoszenia duszpasterskie – siedząca
  16. błogosławieństwo i rozesłanie – stojąca
  17. pieśń na rozesłanie – po wyjściu kapłana z kaplicy – siedząca.

Będziesz prześliczną koroną w rękach Pana, królewskim diademem w dłoni twego Boga.

Iz 62,3