Wspólnota Dobrego Pasterza

Wspólnota dorosłych „Dobrego Pasterza” w Koszęcinie

– forma uczestnictwa w życiu Kościoła.

 

            Ks. Proboszcz Tadeusz Fryc widząc, kilkadziesiąt lat temu, potrzebę pogłębiania świadomości bycia chrześcijaninem wśród parafian oraz wypełniania przez nich na mocy swojego chrztu i bierzmowania: misji kapłańskiej, prorockiej i królewskiej, propagował tworzenie małych żywych wspólnot: modlących się, formujących i przekazujących wiarę innym. To pragnienie było podyktowane nauczaniem Kościoła: Soboru Watykańskiego II jak i św. Jana Pawła II czy Sługi Bożego Księdza Franciszka Blachnickiego. Dlatego powstawały wspólnoty jak: Ruch Światło -Życie (oaza młodzieżowa i oaza rodzin – Kościół Domowy) oraz wspólnota Odnowy w Duchu Świętym.

         Ważnym dokumentem Kościoła mówiącym o powołaniu i misji świeckich w Kościele i w świecie była wydana przez papieża Jana Pawła II w 1988 r. Adhortacja Apostolska Christefideles Laici.  Już wtedy papież wzywał, że świeccy  winni nabierać coraz głębszego przekonania o tym, jak bardzo istotne jest ich apostolskie zaangażowanie na terenie własnej parafii. Bo przecież Oni razem z kapłanami, zakonnikami i zakonnicami tworzą jeden Lud Boży i Ciało Chrystusa – Kościół. Miedzy innymi w tym dokumencie Jan Paweł II apeluje „o tworzenie niewielkich podstawowych wspólnot kościelnych, zwanych także wspólnotami żywymi, w których wierni mogą przekazywać sobie nawzajem Słowo Boże oraz służyć innym i praktykować miłość. Wspólnoty te są prawdziwym wyrazem kościelnej komunii i ośrodkami ewangelizacji, działającymi w łączności ze swoimi pasterzami” ChL 26.

        Wśród powstałych w tym czasie w naszej parafii takich wspólnot „przetrwała” wspólnota „Dobrego Pasterza”.  Jako nowy proboszcz od 2020 r (mając już jakieś doświadczenie z poprzednich parafii)  widzę  konieczność istnienia takich wspólnot w parafii. Dlatego postanowiłem wziąć pod opiekę wspólnotę „Dobrego Pasterza” założoną wiele lat temu przez księdza prałata.  Wspólnota spotykała się  w salkach parafialnych w piątkowe wieczory. Osoby przychodzące mogły podzielić się swoim codziennym życiem, był czas na wspólną modlitwę, czytanie Pisma Świętego, formację czy rozmowę. Ważnym punktem w rozwoju wspólnoty „Dobrego Pasterza” były rekolekcje ewangelizacyjne „Kurs Nowe Życie”, które odbyły się w naszej parafii jesienią ubiegłego roku. Rekolekcje otworzyły w wielu osobach pragnie „nowej bliższej relacji z Jezusem”, która zaczęła wyrażać się poprzez: bardziej świadome uczestnictwo w życiu Kościoła, udział w Eucharystii, pogłębianie wiary przez czytanie Słowa Boże, wspólną formację i modlitwę.  Nasza wspólnota „Dobrego Pasterza” zaczęła się powiększać. Wiele osób odkryło i odkrywa w sobie różnorodne charyzmaty Ducha Świętego, którymi chcą służyć innym: np. grania czy śpiewania, prowadzenia modlitw, czytania Słowa Bożego oraz wykonywania innych posług.  Niektórzy podejmują stałą formacje osobistą przy pomocy zeszytów Szkoły Nowej Ewangelizacji oraz wyrażają chęć dalszego rozwoju przez udział w kolejnych rekolekcjach. Osoby przychodzące na spotkania wspólnoty ożywiają parafię i są wielkim oparciem dla kapłanów, np. przez żywy i czynny udział we Mszy św., często tworzą jej oprawę, także innych nabożeństw czy modlitewnych czuwań. Mają otwarte serce na potrzebujących i stroskanych (nie tylko z Ukrainy), chcą się wspierać i wzajemnie umacniać w trudach życia, poznawać Boga, także przyprowadzać innych do Niego, do Jego Serca, do Kościoła.  

        Wspólnota Dobrego Pasterza spotyka się w piątki po wieczornej Mszy Świętej w naszej parafii. Zapraszamy wszystkich szczególnie na Modlitwę Uwielbienia przed Najświętszym Sakramentem w 1 i 3 piątek  miesiąca do Kościoła po wieczornej Mszy Świętej, czyli ok 18.40. W pozostałe piątki wspólnota spotyka się w salkach na wspólnej modlitwie i nauczaniu, a w ostatni piątek spotykamy się na agapie, gdzie można swobodnie porozmawiać i podzielić się swoim życiem. Ważnym elementem umacniania wspólnoty jest comiesięczna Msza Święta do Ducha Świętego w ostatni lub przedostatni poniedziałek miesiąca.

Ez 34,15-16
 Ja sam będę pasł moje owce i Ja sam będę je układał na legowisko – wyrocznia Pana Boga. Zagubioną odszukam, zabłąkaną sprowadzę z powrotem, skaleczoną opatrzę, chorą umocnię, a tłustą i mocną będę ochraniał. Będę pasł sprawiedliwie.
 

Idźmy razem za Nim!  Wasz proboszczModlitwę